فردریک داگلاس

فردریک داگلاس رهبر جنبش براندازانه ، قهرمان اولیه حقوق ن و نویسنده "روایتگر زندگی فردریک داگلاس" بود.
فردریک داگلاس کی بود؟
فردریک داگلاس ، رهبر اهریمنالیست ، حدوداً در سال 1818 در شهرستان تالبوت ، مریلند به بردگی متولد شد. وی به یکی از مشهورترین روشنفکران زمان خود مبدل شد و به رئیس جمهور مشاوره داد و به هزاران نفر در مورد علل مختلفی از جمله حقوق ن و قانون منزل ایرلند سخنرانی کرد.

در میان نوشته های داگلاس چندین زندگینامه شرح زندگی خود را شرح داده اند که تجربیات وی را در مورد برده داری و زندگی وی پس از جنگ داخلی از جمله کارنامه معروف روایت زندگی فردریک داگلاس ، یک برده آمریکایی توصیف می کند.

اوایل زندگی
فردریک آگوستوس واشنگتن بیلی در حدود سال 1818 به دلیل برده داری در شهرستان تالبوت ، مریلند به دنیا آمد. همانطور که غالباً با بردگان اتفاق می افتاد ، سال و تاریخ دقیق تولد داگلاس ناشناخته است ، اما بعداً در زندگی او تصمیم گرفت که آن را در 14 فوریه جشن بگیرد.

داگلاس در ابتدا با مادربزرگ مادری خود ، بتی بیلی زندگی می کرد. در سنین جوانی ، داگلاس برای زندگی در خانه صاحبان مزارع انتخاب شد که یکی از آنها احتمالاً پدر وی بوده است.

مادرش که در زندگی خود حضور متناوب داشت ، وقتی حدود 10 ساله بود درگذشت.

عکس فردریک داگلاس
فردریک داگلاس

عکس: مجموعه موزه ملی تاریخ و فرهنگ آفریقای آمریکایی ، 2010.36.10ab

یادگیری خواندن و نوشتن
همسر سلفیا ، بردهنده بالتیمور ، با تحصیل ممنوعیت آموزش برده برای خواندن و نوشتن ، در حدود 12 سالگی ، وقتی داغلاس الفبای داگلاس را آموخت ، وقتی اوولد همسرش را به ارائه درسهای بیشتر ممنوع کرد ، داگلاس همچنان از کودکان سفید پوست و دیگران در این محله آموخت.

از طریق خواندن ، مخالفت ایدئولوژیک داگلاس با برده داری شروع به شکل گرفت. او رومه ها را با حیرت خواند و تا حد امکان به جستجوی نوشتار و ادبیات ی پرداخت. در سالهای بعد ، داگلاس اعتبارسنجی کلمبیایی را به روشن شدن و تعریف نظرات خود در مورد حقوق بشر اعتبار داد.

داگلاس دانش جدید خود را با سایر افراد بردگی به اشتراک گذاشت. با استخدام ویلیام فرلند ، وی به بردگان دیگر در این مزارع آموخت که عهد جدید را در یک سرویس کلیسایی هفتگی بخوانند.

علاقه به حدی بود که در هر هفته ، بیش از 40 برده در درس شرکت می کردند. گرچه فرلند با این درسها درگیر نشد ، اما سایر صاحبان بردگان محلی درک کمتری داشتند. آنها با اسلحه و سنگی مسلح شدند و این جماعت را به طور دائم پراکنده کردند.

با جابجایی داگلاس بین آولدز ، او بعداً به کار شد تا برای ادوارد کووی که شهرت "برده شکنی" را داشت ، کار کند. سوءاستفاده مداوم کووی تقریباً 16 ساله داگلاس را به لحاظ روانشناختی شکست. ، در صحنه ای که در اولین زندگی نامه خود با قدرت ارائه شده است.

پس از از دست دادن درگیری جسمی با داگلاس ، کووی هرگز او را دوباره مورد ضرب و شتم قرار نداد. داگلاس قبل از اینکه موفق شود ، دوبار سعی کرد از برده داری فرار کند.

همسر و فرزندان
داگلاس در 15 سپتامبر 1838 با آنا موری ، یک زن سیاه پوست آزاد ازدواج کرد. داگلاس عاشق موری شد که در تلاش نهایی خود برای فرار از برده داری در بالتیمور به او کمک کرد.

در تاریخ 3 سپتامبر 1838 ، داگلاس سوار قطار به هاور دو گریس ، مریلند شد. موری برخی از پس انداز خود و لباس ملوان را برای او فراهم کرده بود. وی مدارک شناسایی به دست آمده از یک دریانورد سیاه سیاه را حمل می کرد. داگلاس در کمتر از 24 ساعت راهی خانه امن دیوید راگلس برچیده شده در نیویورک شد.

به محض ورود ، داگلاس برای موریایی به نیویورک ملاقات کرد و در آنجا ازدواج کرد و نام جانسون را برای پنهان کردن هویت داگلاس پذیرفت. آنا و فردریک سپس در نیو بدفورد ، ماساچوست مستقر شدند ، که دارای یک جامعه آزاد و پر رونق سیاه بود. آنها در آنجا داگلاس را به عنوان نام ازدواج خود پذیرفتند.

داگلاس و آنا پنج فرزند در کنار هم داشتند: روزتا ، لوئیس هنری ، فردریک جونیور ، چار ردموند و آنی که در 10 سالگی درگذشت. آنا علی رغم اختلافات شویی ناشی از روابط وی با چند زن دیگر ، حامی وفادار در کارهای عمومی داگلاس بود.

پس از مرگ آنا ، داگلاس با هلن پیتز ، فمینیست اهل هونی ، نیویورک ازدواج کرد. پیتس دختر گیدئون پیتز جونیور ، یک همکار براندازگر بود. فارغ التحصیل کالج Mount Holyoke ، پیتس روی یک نشریه رادیکال فمینیستی کار کرد و بسیاری از اصول اخلاقی داگلاس را به اشتراک گذاشت.

ازدواج آنها باعث جنجالهای قابل توجهی شد ، زیرا پیتس سفید و نزدیک به 20 سال جوانتر از داگلاس بود. کودکان داگلاس خصوصاً از رابطه راضی نبودند. با این وجود ، داگلاس و پیتز 11 سال بعد از مرگ وی ازدواج کردند.

م
پس از اقامت به عنوان یک مرد آزاد به همراه همسرش آنا در نیو بدفورد در سال 1838 ، سرانجام از داگلاس خواسته شد تا داستان خود را در جلسات براندازی اعلام کند و او یک مدرس عادی ضد برده داری شد.

بنیانگذار مجله هفتگی The Liberator ، ویلیام لوید گاریسون ، از قدرت داگلاس تحت تأثیر قرار گرفت